Adres Onbekend

Op 28 januari 2020 hebben we met alle klassen van 5 ASO in de nieuwbouw het toneel Adres onbekend bekeken. Het stuk werd voorgesteld door Erik Burke die Martin Schulze speelde en Wim Stevens die de rol van Max Eisenstein vertolkte. Als inleiding kregen we een quiz voorgeschoteld waardoor onze kennis op de proef gesteld werd, hierdoor werden we voorgesteld aan het interessante thema dat Wereldoorlog Twee is.

Het thema is de Tweede Wereldoorlog, de protagonisten zijn Max Eisenstein en Martin Schulze, de antagonisten zijn de opkomende nationalisten namelijk de Nazi's. De boezemvrienden sturen regelmatig brieven naar elkaar om elkaar op de hoogte te houden met hun dagelijkse leven. In het begin zien we het duo lachen, gieren en brullen met elkaar maar brief na brief zie je ze somberder en somberder met elkaar omgaan. Door de bittere omstandigheden zien we hoe Martin zijn masker laat vallen, we zien hoe hij werkelijk is. Max ziet in dat Martin hem zonder twijfel in de steek laat. Hier zien we een duidelijke evolutie. Het gaat van boezemvrienden naar aartsvijanden. Het is zeker weten geen happy end maar wel een einde gemotiveerd door pure wraak. Max gaf de verdiende loon aan Martin. Martin nam het leven indirect van Max zijn zus, Max nam indirect het leven van Martin. Het is oog om oog, tand om tand.

Het decor bestond uit twee locaties namelijk de kamer van Max en de kamer van Martin met daartussen de oceaan. Martin zijn kamer was meer als een woonkamer waar hij rust vind, die van Max was een typisch kantoor waar hij werkt.  Zo geven ze weer dat Max in een stresserende situatie zit terwijl Martin in het begin relaxed is en de situatie in hand heeft, de rollen worden aan het einde omgedraaid. Hun kostuums gaven hun innerlijke gevoelens weer. Wanneer ze boos of verdrietig waren hing hun das losjes en hun hemd half open met hun haar in de war. Wanneer ze dan weer gelukkig en zelfverzekerd waren zag je dit aan hun dichte jas met een netjes opgevouwen das. Alle geluiden werden door de acteurs zelf geproduceerd. Ik vond het belangrijkste rekwisiet na de brieven hun sterke drank. Ze grepen naar de fles in stresserende situaties waardoor ze boos werden en de controle verloren. Het is een mooie symbolische presentatie van hopeloze tijden. 

Ik vond het een fantastische voorstelling, maar sommige momenten waren te saai, er was geen aanleiding tot iets waardoor het uitdagend was om te blijven volgen. Vanaf dat Hitler aan de macht kwam veranderde alles, je leerde kennis maken met onbekende situaties en je leefde mee met de personages, je verstond hoe ze zich voelden en was even nieuwsgierig als hun voor de reactie van de ander en wat er vervolgens plaats zou vinden. Op verschillende momenten zat ik zodanig in het verhaal dat ik ongelooflijk hard verschoot toen hij de stoel op de grond stampte, dit geeft leuke interactie in het toneel. De oorlog interesseert me waardoor ik extra interesse in het toneel had. Het zijn fantastische acteurs en de heer Burke was ik al bekend mee door Galaxy Park wat zorgde voor een leuke toevoeging.